Kościół pw. Narodzenia NMP w Wenecji

Kościół pochodzi z końca XIX w., ale pierwsza świątynia stała w tym miejscu już pod koniec XIV w. Neogotyckie mury zdobią skarpy i arkadowy gzyms koronujący. Wewnątrz znajduje się klasycystyczny ołtarz główny z początku XIX w., z cudownym obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem, pochodzącym prawdopodobnie z 2. poł. XV w. Znaczenie wizerunku podkreślają srebrne korony na głowach Madonny i Dzieciątka, pozłacana sukienka Maryi oraz liczne wota. Kiedy w 1933 r. odkryto osadę w Biskupinie, z wydobytego na terenie wykopalisk czarnego dębu sporządzono ramę dla obrazu.

Ołtarze boczne są rokokowe, pochodzą z 2. poł. XVIII w. Ustawiono na nich barokowe, XVIII-wieczne krzyże. Na uwagę zasługuje też wczesnobarokowy krucyfiks z 1632 r. oraz barokowe figury św. św. Piotra i Pawła, które pochodzą z dawnego kościoła oo. Dominikanów w Żninie. Ściany zdobią polichromie wykonane w 1921 r.

Tradycyjny odpust obchodzony jest w parafii w niedzielę po 8 września. Co roku do świątyni przybywają pielgrzymki z Gąsawy i Żnina, ale dawniej pielgrzymowano do Wenecji nawet z Bydgoszczy. Na skutek spalenia w 1775 r. akt parafialnych, nie ocalały zapisy na temat dawnych cudów. Tylko o niektórych dowiadujemy się z akt wizytacyjnych.

Na pobliskim cmentarzu pochowany został Walenty Szwajcer – odkrywca Biskupina.